Nieswoiste zapalenie jelit (IBD) u kotów – co to takiego i jak pomóc swojemu kotu?

Nieswoiste zapalenie jelit, czyli IBD (ang. Inflammatory Bowel Disease), to przewlekła choroba przewodu pokarmowego, która coraz częściej występuje u kotów. Choć nazwa brzmi skomplikowanie, problem jest dość powszechny – a odpowiednio wcześnie wykryta choroba pozwala kotu funkcjonować niemal normalnie.

IBD to stan, w którym układ odpornościowy kota nadmiernie reaguje na pokarm, bakterie lub inne czynniki obecne w jelitach. W wyniku tej nieprawidłowej odpowiedzi dochodzi do przewlekłego stanu zapalnego ściany jelita, co skutkuje zaburzeniami wchłaniania składników odżywczych, trawienia i ogólnego samopoczucia.

Najczęściej zauważane objawy to:

· częste wymioty (czasem nawet codzienne),

· przewlekłe biegunki,

· spadek masy ciała mimo prawidłowego lub zwiększonego apetytu,

· zmienność apetytu,

· osowiałość i apatia.

Diagnoza IBD jest procesem wymagającym – ponieważ nie ma jednego testu, który jednoznacznie potwierdza chorobę, lekarz weterynarii musi najpierw wykluczyć inne możliwe przyczyny objawów: pasożyty, infekcje, choroby trzustki, wątroby czy nowotwory. W tym celu wykonuje się badania krwi, USG jamy brzusznej, badania kału, a niekiedy również biopsję jelit.

Leczenie IBD u kotów jest zazwyczaj długofalowe i wymaga indywidualnego podejścia. Podstawą terapii jest dieta – często stosuje się karmy hipoalergiczne, oparte na jednym źródle białka lub na białkach hydrolizowanych. U wielu kotów odpowiednio dobrana dieta potrafi znacznie złagodzić objawy.

Jeśli dieta nie wystarcza, wprowadza się leczenie farmakologiczne – najczęściej leki immunosupresyjne, takie jak prednizolon. W trudniejszych przypadkach stosuje się silniejsze leki (np. cyklosporynę). Dodatkowo kot może wymagać suplementacji witaminy B12 (kobalaminy), która często ulega niedoborowi w przebiegu choroby.

Choć IBD jest chorobą przewlekłą i nieuleczalną, wielu opiekunów kotów z tą diagnozą cieszy się jeszcze długimi latami życia ze swoim pupilem – pod warunkiem odpowiedniego leczenia i kontroli. Regularne wizyty u weterynarza, obserwacja objawów i przestrzeganie zaleceń dietetycznych to podstawa sukcesu.